Bóg

pracownik ministerstwa prawdy

co do obchodzenia świąt ,mszy itd. to ta kwestia była już kiedyś poruszana ja mogę ci jedynie powiedzieć, że to wszystko to sprawa twego sumienia i tyle.

pracownik ministerstwa prawdy

u Basi z kolei zauważyłam, że jej stosunek do Boga przybiera nieco materialistyczną formę, bo jeśli Bóg jest i obdarza mnie czymś to co mi zaszkodzi w wolnej chwili z nim pogadać. to trochę brzmi jakbyś Mu robiła łaskę. modlitwa to osobista rozmowa z Bogiem szczera wynikająca z serca a nie z zaspokojenia własnej potrzeby zwierzenia się tylko z własnych problemów, które nas gnębią a akurat nie mamy z kim o tym pogadać tak to też jak najbardziej ale nie tylko lub też służy do wyrównania rachunku coś za coś.

pracownik ministerstwa prawdy

c.d.
a jak go nie ma to się nic nie stanie.

pracownik ministerstwa prawdy

Z tego co piszesz wynika,że mamy wielbić Boga,ale nie za to,co nam daje...Jeśli już się wierzy w Boga,to chyba powinien coś dorzucić od siebie,a wtedy katolik powinien podziękować. No i kolejna kwestia-skoro Bóg jest ojcem,to można,a nawet trzeba Mu mówić o własnych kłopotach i troskach. A modlitwa? Cóż...sądzę,że lepsza jest modlitwa w wolnej chwili,nawet rzadko,ale odmówiona z pokorą i w skupieniu niż odklepanie na jednym oddechu dziesięciu zdrowasiek co niedziela...

I jeszcze jedna sprawa-Agnieszko,lubię Cię i szanuję twój stosunek do Boga,ale proszę,nie krytykuj każdego posta,który choć trochę odbiega od ideału. To trochę...fanatyczne

pracownik ministerstwa prawdy

tak. po pierwsze to nie jestem fanatyczką. po drugie upodobałam sobie ten temat i dlatego tak dużo piszę. po trzecie czasem nawet czuję się w obowiązku prostować pewne rzeczy i dogłebniej wnikać w pewne kwestie, bo to co czasem tu czytam zwala mnie z nóg.po czwarte mam prawo do krytyki i to wcale nie jest fanatyczne.
przeczytaj proszę jeszcze raz poprzednie posty dokładniej bo wcale z nich nie wynika, że mamy wielbićBoga, ale nie za toco nam daje jak napisałaś. to drugie zdanie jest szczerze mówiąc dziwne. to idealnie pokazuje ten materializm i idealnie dobrałaś do tego słowa. z kolejnym zgadzam się w pełni i nie tylko o kłopotach i troskach ale o wszystkim jak z najlepsiejszym przyjacielem.bo z nikim tak nie pogadasz jak z Nim i nikt cię tak nie zrozumie jak On:}znam to z autopsji.jeśli chodzi o modlitwę to też masz absolutną rację. ale spójrz z kumplami gadasz codziennie a dla prawdziwego przyjaciela masz czas tylko od święta?? to tyle jeśli chodzi o ten temat i sory jeśli to ci przeszkadza ale nadal będę bardzo szczegółowa i zaangażowana bo mnie to kręci:}:}:}

członek zewnętrznej parti

W świetle Twoich postów zmieniam określenie swojej skromnej osoby na:
nie jestem katolikiem, ale zyje w katolickiej rodzinie i chodze do katolickiego kościoła i nie lubie niektórych katolickich księży (bo wszędzie można znaleźć człowieka o "złotym sercu"). Wierze w taki sposób jak napisałem w poprzednim poście i uważam, że jeśli niebo istnieje (bo nit mam w to głębokiej wiary), to żyjąc według swego sumienia na pewno tam trafie. Tyle Smile

pozdrawiam

pracownik ministerstwa prawdy

teraz mogę się z Tobą zgodzić.
też pozdrawiam:}

pracownik ministerstwa prawdy

warto tu zajrzeć. naprawdę niezłe :]
[link widoczny dla zalogowanych]

pracownik ministerstwa prawdy

i sorki Ala jeśli mój ostatni post odebrałaś jako atak.rzeczywiście sprawiał takie wrażenie więc jeszcze raz sorkens:}:}:}:}

członek zewnętrznej parti

Chyba jeszcze nie wypowiadałam się w tym temacie. Sorki Agnieszka, ale Twoje posty brzmią tak, jakbyś chciała wszystkich nawracać na siłę... A wyznanie to indywidualna sprawa każdego, jednemu człowiekowi wystarcza i daje więcej "bliskości z Bogiem" 10 min. modlitwy raz na jakiś czas, a inny potrzebuje więcej czasu. Do Kościoła chodzę z własnej woli-nikt mnie nie zmusza. Nie myślę sobie: "no to teraz 45 minut nudy", ale niestety...często w ciągu tych 45 min.nauczę się na pamięć wszystkich obrazów w kościele, zrobię przegląd fryzur, ciuchów, lakierów do paznokci osób (w tym przypadku kobiet:P) siedzących lub stojących w moim pobliżu... Poznam każdy element swoich butów czy też zegarka... Bo np. na kazaniu-w moim kościele zazwyczaj ksiądz mówi bez przerwy to samo, a to w jaki sposób to przekazuje nadaje się, aby wytłumaczyć 4-latkowi po co jest kościół, kim jest Bóg itd. A kazanie powinno być mądre, przemyślane i dostosowane do wszystkich osób, neizależnie od wieku... Czasem mam wrażenie, że ksiądz na poczekaniu-na potrzeby danej mszy wymyśla jakąś historyjkę i ją opowiada na kazaniu:/ i że zaczyna o owym kazaniu, które ma wygłosić myśleć 10 min. przed rozpoczęciem mszy...
Ja jestem Katoliczką-praktykującą, ale to nie znaczy, że zawsze, w każdym przypadku zgadzam się z tym, co mówi Kościół...NIE...bo jest wiele rzeczy, które można zmienić. Nie wiem, czy ktoś wspominał już tutaj o zachowaniu niektórych księży... czasem jest to żenujące i niestety właśnie wielu ludzi przez takie coś traci w mniejszym lub większym stopniu szacunek do wszystkich księży, a więc i do Kościoła.
Nie uwierzę, jeśli ktoś mi powie, że nigdy nie zastanawiał się nad tym czy Bóg istnieje, bo chyba każdy miewa takie wątpliwości.
"Jak trwoga to do Boga"-tak najczęściej ludzie postępują...ja zresztą też...

pracownik ministerstwa prawdy

Dorotko zgadzam się z tobą pod każdym względem;] oprócz tego, że chcę nawracać a tym bardziej na siłę. nie nie NIE w ogóle to mi nawet przez myśl nie przeszło. po prostu wypowiadam się i komentuję jak każdy tutaj. a jak już to Ali tłumaczyłam bardziej może niż wszyscy i w ogóle niż w innych tematach angażuję się właśnie w ten, ponieważ to on mnie najbardziej interesuje. to wszystko. a i bardzo fajny post napisałaś;]]]

pracownik ministerstwa prawdy

a a jeszcze . Dorotka masz super avatar:}:}:}

prol

Nie jestem idealną katoliczką i nigdy tak nie sądziłam,jak każdy mam kupe wątpliwości(choć czytajac Twoje posty Aga,mam wrażenie,że Ty wszystko przyjmujesz bez zastrzeżeń)i mozliwe,że owszem jestem poniekąt materialistką.W każdym razie moja wypowiedż przybrała taki a nie inny wyglad po to,żeby lepiej unaocznić to co chciałam przekazać.Nie traktuję Boga jako coś, o czym czasem wypada pomysleć i o cos poprosic,być może tak to zabrzmiało.Często "rozmawiam" z Nim bez jakiegoś "powodu",poprostu z potrzeby serca.Uważam również,że modlitwą nie jest tylko klepanie paciorów,ale również każda poświęcona mu myśl.

pracownik ministerstwa prawdy

właśnie. twoja ostatnia myśl dotyczuy dzisiejszej katechezy. m.in. o tym mówiliśmy jakby ktoś niesłyszał;];]modlitwa może być cicha, głośna, śpiewana.może być rozważaniem, medytacją nad prawdami wiary.może być bezsłowna- jako trwanie w obecności Boga.można modlić się tekstami przez kogoś ułożonymi. powtarzmy je uznając za swoje.oczywiście nie jesteśmy w stanie za każdym razem wypowiedzieć żadnej z całym zaangażowaniem, w całej naszej wewnętrznej prawdzie.przecież jednak za każdym razem coś z niej stanie się nasze, wyrazi nas- wypowiemy przez nią samych siebie. zaś monotonna recytacja świętych tekstów takich jak np. różaniec pomaga się nam, skupić, uspokoić, znależć się w obecności Boga. w modlitwie prywatnej są z kolei modlitwy słowne,które sami tworzymyi te są najwartościowsze. chociażby tamte były słowami ułożonymi przez największych świętych, chociażby były slowami anielskimi albo nawet samego Pana Jezusa [ jak Ojcze nasz]. bo te są najbardziej autentyczne, najbardziej nasze- najbardziej modlitwy.czasem takie modlitwy wypowiadamy ustami, głośniej lub ciszej.ale to czasem.przeważnie pozostają w pokładzie myśli.i mówimy do Pana Boga swoimi myślami. a w zasadzie nawet nie myślami, ale całym sobą. jak to się czasem mówi: całą swoją duszą.

pracownik ministerstwa prawdy

jak to już było mówione na lekcji każda modlitwa angażuje całego człowieka:jego uczucia i wolę, nie jest wyłącznie aktem intelektualnym