Przygody Franolka

Goldstein

No więc nie przez przypadek zalożyłem ten dział. Chciałbym wam zaprezentować część opowiadania, które napisałem. Napiszcie, czy się wam podoba i co powinienem zmienić.

Przygody Franolka, oraz przemyśleń kilka na tematy najróżniejsze.

Dziarskim krokiem, w chłodny marcowy poranek Franolek zmierzał wciąż naprzód po wąskiej i krętej leśnej ścieżce. Od czasu do czasu tu i ówdzie słychać było rozmaite stworzenia, które zwykle w podobnych okolicznościach wydają dźwięki. Pod nogami soczyście mlaskała przygniatana stopami trawa. Franolek co chwila zatrzymywał wzrok na którymś z pobliskich drzew, z których większość sprawiała wrażenie, jakby stały tu od zawsze. Wszystko wyglądało tak, jak powinno wyglądać w takiej sytuacji, za wyjątkiem Franolka. Był ubrany.

***
Chwila, chwila. Zszokowany czytelnik domaga się wyjaśnień. Jak to, po prostu „był ubrany”? A po cóż Ci, drogi czytelniku, wiedzieć w co był ubrany? To tylko niepotrzebne wyręczanie twojej wyobraźni. Poza tym, gdy napiszę, że był ubrany w garnitur, to pewnie sobie pomyślisz, że to jakiś nudny Franolek, bo przecież w trosce o swoje ubranie nie będzie rzucał się w wir niebezpiecznych (i brudnych) przygód. Gdy napiszę, że miał na sobie starte jeansy i koszulę w kratkę, to zaraz przyjdzie Ci do głowy, że to jakiś kowbojski Franolek, towar importowany ze Stanów. Jeśli będzie ubrany w kolorowy sweter, czapkę z pomponem i pasiaste spodnie, to pospiesznie odłożysz książkę, by nikt nie zobaczył, że byłeś pochłonięty lekturą bajki dla dzieci. Tak więc sam widzisz, że najłatwiej jest Franolka ubrać - po prostu.

***
W pewnym momencie las skończył się i ścieżka wyszła na otwartą, pięknie oświetloną przestrzeń. Przed sobą Franolek widział tylko niekończące się
pagórkowate pola usłane kwiatami i odbijającymi światło pajęczynami. Stał jak urzeczony. Już miał rzucić się ze śmiechem w szaleńczym biegu po kolana w trawie, gdy uświadomił sobie, że lewa jego stopa tkwi cała w krowich odchodach.
- Kurwa – mruknął ze złością Franolek.

***
Poczekaj jeszcze chwilę czytelniku, zanim zniesmaczony prymitywnym wulgaryzmem, odłożysz książkę. Czy Franolek musiał przeklnąć? Ależ skąd. Mógł równie dobrze powiedzieć „krowa”. Tyle tylko, że nikt mu dotąd nie powiedział, że z dwóch tak podobnych słów jedno można mówić, a drugiego nie. Tak swoją drogą, to ciekawe jaka podstępna plugawość kryje się w samogłosce „u”, która jednym niewinnym akcentem jest w stanie zepsuć banalną krowę.

***

Wytarłszy but o trawę Franolek znów pewnie ruszył przed siebie. W tym miejscu należałoby chyba napisać, czym właściwie jest Franolek. Hmmm, jak by to najlepiej ująć? Franolek jest.. w gruncie rzeczy Franolkiem.

***

I znów się niepotrzebnie obruszasz, czytelniku. Co właściwie chciałbyś usłyszeć? Gdybym napisał, że jest przybyszem z innej planety, to przeciwnicy fantastyki szybko by się zniechęcili. Jeśli napiszę, że to człowiek, to będzie zbyt banalnie. Jeśli zrobię z niego stworka – zbyt naiwnie. Wiem, wiem, jak będę tak ciągle przerywał, to tymczasem Franolka nam ubiją, czego nawet nie zauważymy. Wróćmy więc na szlak...

To be countinued...

pracownik ministerstwa prawdy

PAWEŁ! To jest genialne! Ale się uśmiałam! Smile

Nie wiedziałam,że drzemie w Tobie taki potencjał literacki! Tylko jeden wątek mi się nie bardzo podoba... "chłodny MARCOWY poranek"... :/ Razz

Żartuję,jest super!

Goldstein

Doszlifowałem pierwszą część i zamieszczam następną. Tym razem więcej akcji Wink

Nasz bohater już szykował się do przeskoczenia leniwie płynącego strumyka, gdy znienacka dobiegł go nie-ludzko brzmiący głos:
- Stój!
Franolek wykonał powolny obrót, by nie sprowokować stojącej za nim postaci. Problem w tym, że nikt za nim nie stał. Nikogo nie był także po prawej stronie, ani tym bardziej po lewej.
- Tutaj.
Głos dochodził ze sporych rozmiarów kamienia, co wprawiło Franolka w osłupienie, którego bynajmniej nie zmniejszyło odkrycie, że na kamieniu siedzi tłusta glizda i z zaciekawieniem mu się przygląda.
- Ty.. mówisz?
- A to źle?
- No.. glizdy przecież nie mówią!
- Przepraszam, nie wiedziałam.
Nastąpiła dłuższa chwila ciszy, podczas której każdy próbował walczyć jakoś z zakłopotaniem. W końcu Franolek bąknął:
- Mnie to tam jest wszystko jedno.
- To dobrze, bo mam sprawę, a na migi, rozumiesz, byłoby raczej trudno wytłumaczyć w czym rzecz.
- Zamieniam się w słuch.
- No w sumie, to nic specjalnego, takie tam „uratuj świat”, nawet się nie spocisz. Zresztą, co to dla ciebie, z twoimi rozmiarami, to byś mógł góry przenosić.
- Zobaczę, co da się zrobić – powiedział ośmielony pochlebstwem Franolek, z miną (prawie) profesjonalisty, który nie pyta „ilu”, tylko „gdzie są”.
- Świetnie, od razu wiedziałam, że się nadasz, chodź za mną.
Franolek już chciał zapytać: „Na co czekamy?” gdy spostrzegł, że glizda jednak mimo wszystko się porusza. Chcąc nie chcąc wziął ją do ręki i z niespodziewanym pasażerem na pokładzie ruszył we wskazanym kierunku. Po chwili nudnego, spokojnego spaceru, o którym glizda będzie zapewne do końca życia opowiadać koleżankom, dotarli do miejsca w którym wyraźnie widać było ślady obecności ludzi. Były tu puszki po piwie, resztki jedzenia i niedopalone, źle zabezpieczone ognisko. Franolek ogarnął wszystko wzrokiem, po czym ze znaczącą miną szepnął do glizdy:
- Są blisko.
- Nie tak szybko. To trzeba dobrze przemyśleć. Rozważyć wszystkie „za” i „przeciw”.
- To co proponujesz?
- Napijmy się – powiedziała glizda wskazując na kilka zostawionych zapewne przez nieuwagę nietkniętych puszek.
- Może i masz rację – Franolek podrapał się w głowę i podreptał po puszkę – Chcesz też?
- Eee, nie. Mam słabą głowę, napiję się rosy.
Przy trzeciej puszce Franolek stwierdził, że niebo ma dziwną tendencję do spadania w dół, a co gorsza poczuł mocny ból nieco poniżej brzucha.
- Chyba muszszę cię na chfffilę przszeprosić, pi-piffo ma już chyba dość i chce się wydostać.
- Spoko, możesz odlać się na ognisko, nie będziesz musiał daleko chodzić. Wiem, wiem zamknę oczy i nie będę podglądać. Obiecuję.
Franolek walcząc z grawitacją podszedł do ogniska i zrobił, co miał zrobić szczęśliwy, jak człowiek, który po pięciu latach na suchej jak pieprz pustyni wpada nagle do kałuży. Zadowolony z siebie odwrócił się i ze zdziwieniem odnotował, że glizda podskakuje jak szalona na trawie i wrzeszczy w niebogłosy.
- Miałasz nie podlglodać
- UDALO SIĘ! Wiedziałam, że musi ci się udać. Ugasiłeś ognisko. Teraz jesteśmy już bezpieczni.
- Tto tylko ooo to chciło?
- Tylko? Gdyby powstał pożar, mogłaby się spalić cała łąka!
Franolek rozejrzał się dookoła nieco bardziej przytomnie.
- A mówiłaś, że cały świat ocalę.
- No i przecież ocaliłeś. Tylko mi nie mów, że ty też wierzysz w te bajki, że niby za łąką jeszcze coś jest.
- No to co jest jak się kończy łąka?
- Ech, aleś ty tępy. Łąka się nie kończy, ona jest KULĄ. Jeśli będziesz bardzo długo szedł to w końcu dojdziesz do tego samego miejsca, w którym byłeś na początku. To jest doświadczalnie sprawdzone i tylko tak prymitywne stworzenia jak ty mogą tego nie zauważać.
Franolek rozstał się z glizdą i ruszył dalej z pełną głową nowej wiedzy.

To be countinued...

prol

extra;)

pracownik ministerstwa prawdy

Ja kiedyś napisałam opowieść "O chłopcu,którego pożarł telewizor" Very Happy

Ale raczej tego tu nie zamieszczę,gdyż pisząc to miałam 12 lat... Razz

pracownik ministerstwa prawdy

UBIĆ

To słowo rozwala mnie nawet na piśmie Twisted Evil

A tak ogólnie to super, podobnie jak Alicja nigdy w życiu nie podejrzewałbym Cie o coś takiego.

pracownik ministerstwa prawdy

Czekam na kolejne przygody Franolka:)

Goldstein

eeee, nie mam weny, może przez weekend coś wymyślę, ale nie obiecuję...

członek zewnętrznej parti

Za leniwy jesteś ...

pracownik ministerstwa pokoju

No... Ja też czekam of kors Smile

pracownik ministerstwa prawdy

to było extra!!!!. no! w końcu jakiś prawdziwy humanista!;];];]

pracownik ministerstwa prawdy

Ale niestety Paweł olał forum:( Czy kiedyś ujrzymy jeszcze Franolka...?

Goldstein

pracownik ministerstwa prawdy

pracownik ministerstwa prawdy

przepraszam bardzo ale dlaczego nasz admin olał forum?!
tak się bawimy. drogi Pawle najpierw sam narzekałeś, że jest niewiele osób na forum a teraz sam wykręcasz takie numery. co jest????